عباس رحیمی، در زندگی و حتی با مرگ اش، ارتجاع غالب و مغلوب
را به چالش کشید؛ و چهره ای بغایت ارتجاعی آنان را رسوا کرد.
در حقیقت وی آنچنان مرد که زندگی می کرد، و این خود نشانه
ای یگانگی وی با محیط پیرامونش بود و چه رستگاری با ارزشی.
ولی تا آنجا که به ارتجاع مفلوب بر می گردد؛ اینقدر شهامت
نداشت که در قد وقواره خودش ظاهر شود؛ و در مقابل آخرین خواسته وی پاسخگو باشد.
عده ای صفر کیلومتر؛ در عرصه سیاست و انسانیت را به میدان
فرستاد؛ که کار رهبر بزدل را انجام دهند.
ننگ و نفرین نسل عباس رحیمی و ده نسل بعد ار وی بر خانواده
فکری رجوی باد.
با تسلیت
به خانواده رحیمی بخصوص فرزند اش سپهر؛
مادر صونا؛ و دوستان گرانقدری تا آخرین لحظه وی را تنها نگذاشتند.
فرهاد کوهستانی
18 ژانویه 2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر