از دسیسه های حکومت غافل نشویم
سلامت کاظمی!
دوست گرامی، از یادداشتک شما در باره افتضاح امام جمعه تویسرکان لذت بردم. اما جای یک نکته را در آن خالی یافتم و آن احتمال وجود یک دسیسه چینی و شانتاژ از طرف حکومت یا جناحی از آن در اوضاع و احوال کنونی است. اگر چه می تواند یک هشدار کلی باشد، اما نزدیکی موعد انتخابات با اهمیت ریاست جمهوری، نیاز مقطعی به آن را نیز قابل فهم می کند. یعنی یک نوع هشدار بسیار ملموس ، قاطع و منهدم کننده، برای سایر مسئولان ارشد – چه دینی و چه اجرایی – که اگر سازی دیگر بزنند، از این نوع دوربین های سهل الاستفاده، در منازل آن ها نیز کار گذاشته خواهد شد!
فهمش چندان مشکل نیست که بدانیم کارگذاشتن دوربین – و چه بسا همراه با فیلمبردار! – در خانه بالاترین قدرت حکومتی در یک شهر، با انبوهی از اطرافیان و محافظان، و سپس فرستادن آن روی اینترنت ، فقط و فقط در عهده یک ارگان قدرتمند در همین شهر و به احتمال زیاد با آگاهی و کمک رسانی ارگان ها و مقامات بالاتر کشوری است. این سناریو بسیار واقعی است و نباید با ساده انگاری، آن را به حساب – مثلا! – چند جوان ماجراجو و شیطان یا حتی "مبارز" گذاشت. جناح های حکومتی، برای دست بالا داشتن در تقسیم قدرت، بارها نشان داده اند که حاضر به هر کاری و حتی ، به قول خودشان، "هزینه کردن از آبروی کل نظام"، هستند. انتشار نوارهای بازجویی از همسر سعید امامی، انتشار نوار افشاگری های عباس پالیزدار در همدان نمونه هایی از آن است.
تهیه فیلم و عکس افشاگرانه به منظور شانتاژ سیاسی یا باج گیری اقتصادی، از شیوه های رایج حکومت های توتالیتر یا باندهای تبهکار اجتماعی است. چائوشسکو دیکتاتور تیرباران شده رومانی، به این کار مشهور بود و حتی در اطاق خواب سفیران کشورهای مهم دوربین کارمی گذاشت و از دله دزدی های جنسی مخفیانه آنان فیلم تهیه می کرد و باج سیاسی و جاسوسی می گرفت. داستان، زمانی فاش شد که همین معامله را با سفیر فرانسه در بخارست انجام داد و در ازای فاش نکردن فیلم نزد همسر یا دولت اش، خواستار جاسوسی از اطلاعات حساس کشورش شد. سفیر مربوطه که حاضر به این وطن فروشی نبود، چاره را در طرح مستقیم بن بست اش با فرانسوا میتران رییس جمهور وقت فرانسه دید و میتران هم، ضمن تشویق شهامت او، به نحوی آبرومندانه موضوع را رفع و رجوع کرد. واقعیت این است که زیان افتضاح جنسی امام جمعه تویسرکان، برای حکومت – با توجه به سابقه داری موضوع - آن قدر ها که ما فکر می کنیم، کلان نیست. در دنیای خارج که اصلا، درداخله هم با توجه به حبس 12 ساله ای که به امام جمعه خلاف کار داده، سعی کرده ، تا حدودی، کل حکومت را از این رسوایی برکنار نگاه دارد. اما منافع شانتاژی اش بسیار کلان است. چوب بزرگی را – در آستانه انتخابات - بلند کرده تا سایر گربه های حاضر در سر این سفره رنگین، حساب کار خودشان را بکنند و از کمپین سیاسی و جناحی قبلی شان تغییر مکان ندهند! البته این شانتاژ فقط محدود به پرونده های سابق و جاری جنسی نیست، بلکه شامل سایر حیطه های زندگی سران و مدیران حکومتی نیز می شود. مثلا حکومت به خوبی از میزان سرمایه ها و پس اندازها و بچاپ به بچاپ ها و به خصوص، میزان ذخیره های انتقال داده شده آن ها به خارج کشور یا سرمایه گذاری های کلان در شیخ نشین های جنوب خلیج فارس و قبرس و اوکراین و کشورهای بی دردسر این چنینی در حد واسط شرق و غرب، اطلاع دارد. به همین دلیل است که شما نه حالا و نه در چشم اندازی نزدیک، شاهد آن نخواهید بود که یک مقام بالای حکومتی، فراتر از نرم های قابل تحمل برای کلیت رژیم، طغیان اساسی علیه حکومت نماید. چون که به قول خودشان : "ریش خودش اش هم گیر است". شعارشان درواقع این است که : "همه با هم" برده ایم و خورده ایم و کرده ایم و کسی حق ندارد، این میز را به هم بریزد! شاد باشید.
دوست گرامی، از یادداشتک شما در باره افتضاح امام جمعه تویسرکان لذت بردم. اما جای یک نکته را در آن خالی یافتم و آن احتمال وجود یک دسیسه چینی و شانتاژ از طرف حکومت یا جناحی از آن در اوضاع و احوال کنونی است. اگر چه می تواند یک هشدار کلی باشد، اما نزدیکی موعد انتخابات با اهمیت ریاست جمهوری، نیاز مقطعی به آن را نیز قابل فهم می کند. یعنی یک نوع هشدار بسیار ملموس ، قاطع و منهدم کننده، برای سایر مسئولان ارشد – چه دینی و چه اجرایی – که اگر سازی دیگر بزنند، از این نوع دوربین های سهل الاستفاده، در منازل آن ها نیز کار گذاشته خواهد شد!
فهمش چندان مشکل نیست که بدانیم کارگذاشتن دوربین – و چه بسا همراه با فیلمبردار! – در خانه بالاترین قدرت حکومتی در یک شهر، با انبوهی از اطرافیان و محافظان، و سپس فرستادن آن روی اینترنت ، فقط و فقط در عهده یک ارگان قدرتمند در همین شهر و به احتمال زیاد با آگاهی و کمک رسانی ارگان ها و مقامات بالاتر کشوری است. این سناریو بسیار واقعی است و نباید با ساده انگاری، آن را به حساب – مثلا! – چند جوان ماجراجو و شیطان یا حتی "مبارز" گذاشت. جناح های حکومتی، برای دست بالا داشتن در تقسیم قدرت، بارها نشان داده اند که حاضر به هر کاری و حتی ، به قول خودشان، "هزینه کردن از آبروی کل نظام"، هستند. انتشار نوارهای بازجویی از همسر سعید امامی، انتشار نوار افشاگری های عباس پالیزدار در همدان نمونه هایی از آن است.
تهیه فیلم و عکس افشاگرانه به منظور شانتاژ سیاسی یا باج گیری اقتصادی، از شیوه های رایج حکومت های توتالیتر یا باندهای تبهکار اجتماعی است. چائوشسکو دیکتاتور تیرباران شده رومانی، به این کار مشهور بود و حتی در اطاق خواب سفیران کشورهای مهم دوربین کارمی گذاشت و از دله دزدی های جنسی مخفیانه آنان فیلم تهیه می کرد و باج سیاسی و جاسوسی می گرفت. داستان، زمانی فاش شد که همین معامله را با سفیر فرانسه در بخارست انجام داد و در ازای فاش نکردن فیلم نزد همسر یا دولت اش، خواستار جاسوسی از اطلاعات حساس کشورش شد. سفیر مربوطه که حاضر به این وطن فروشی نبود، چاره را در طرح مستقیم بن بست اش با فرانسوا میتران رییس جمهور وقت فرانسه دید و میتران هم، ضمن تشویق شهامت او، به نحوی آبرومندانه موضوع را رفع و رجوع کرد. واقعیت این است که زیان افتضاح جنسی امام جمعه تویسرکان، برای حکومت – با توجه به سابقه داری موضوع - آن قدر ها که ما فکر می کنیم، کلان نیست. در دنیای خارج که اصلا، درداخله هم با توجه به حبس 12 ساله ای که به امام جمعه خلاف کار داده، سعی کرده ، تا حدودی، کل حکومت را از این رسوایی برکنار نگاه دارد. اما منافع شانتاژی اش بسیار کلان است. چوب بزرگی را – در آستانه انتخابات - بلند کرده تا سایر گربه های حاضر در سر این سفره رنگین، حساب کار خودشان را بکنند و از کمپین سیاسی و جناحی قبلی شان تغییر مکان ندهند! البته این شانتاژ فقط محدود به پرونده های سابق و جاری جنسی نیست، بلکه شامل سایر حیطه های زندگی سران و مدیران حکومتی نیز می شود. مثلا حکومت به خوبی از میزان سرمایه ها و پس اندازها و بچاپ به بچاپ ها و به خصوص، میزان ذخیره های انتقال داده شده آن ها به خارج کشور یا سرمایه گذاری های کلان در شیخ نشین های جنوب خلیج فارس و قبرس و اوکراین و کشورهای بی دردسر این چنینی در حد واسط شرق و غرب، اطلاع دارد. به همین دلیل است که شما نه حالا و نه در چشم اندازی نزدیک، شاهد آن نخواهید بود که یک مقام بالای حکومتی، فراتر از نرم های قابل تحمل برای کلیت رژیم، طغیان اساسی علیه حکومت نماید. چون که به قول خودشان : "ریش خودش اش هم گیر است". شعارشان درواقع این است که : "همه با هم" برده ایم و خورده ایم و کرده ایم و کسی حق ندارد، این میز را به هم بریزد! شاد باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر