معروف رصافی و کتاب شخصیت محمدیمعروف رصافي، فرزند عبدالغني محمود، از شعرا و نویسندگان مشهور عراق در عصر اخير است كه در سال 1875 م . در محلهء رصافهء بغداد چشم به جهان گشود و به سال 1945 به بيماري ذات‌الريه در اين شهر وفات يافت .وي خواندن و نوشتن را در يكي از مدارس جديد آموخت و سپس به مدت دوازده سال علوم مقدماتي را در يكي از حوزه‌هاي علميه نزد استاداني چون "محمود شكري آلوسي" فرا گرفت .اين شاعر كلاسيك عرب در طول زندگي پرفراز و نشيبش به كارهايي نظير تدريس ، روزنامه‌نگاري، ترجمه و نمايندگي مجلس اشتغال داشت .مهمترين اثر او ديوان شعر وي است .از ديگر آثارش يكي "رسائل‌التعليقات " و ديگري "علي باب سجن اءبي‌العلاء" مي‌باشد.بيشتر قصايد ديوانش در موضوعهاي گوناگون سياسي و اجتماعي است .احساسات وطن‌پرستانه و عشق به ميهن در اشعارش موج مي‌زند.وي قوم عرب را به اتحاد و همبستگي و پيشرفت و ترقي و احياي افتخارات گذشته فرا مي‌خواند و نيز طرفدار پيشرفت ملل مشرق زمين است .برخي قصايد وي متضمن شكايت از جور و ستم حكمرانان خاندان عثماني خاصه عبدالحميد دوم نسبت به مردم است .همچنين اشعاري عليه سلطهء استعمارگران انگليسي بر كشورهاي عرب بويژه عراق دارد.تربيت صحيح فرزندان و تشويق آنها به فراگيري علم نيز در دفتر شعر رصافي به چشم مي‌خورد.او كه بعضا" به "شاعر مستمندان و بيچارگان" شهرت يافته، سعي كرده است در قالب داستانهاي منظوم از سويي آلام و دردهاي آنان را به تصوير بكشد و از جانب ديگر به شيوهء تقريري موعظه و پند به انتقاد مستقيم از نارسايي‌هاي جامعه و اصلاح آن بپردازد."معروف " به آزادي زن در شؤون مختلف اجتماعي باور دارد و در بعضي اشعارش اصل حجاب را به باد انتقاد گرفته است . رصافی بر تهیدستان و بینوایان بسیار مهربان بود و در این موضوع قصائد بسیار ی سروده است که در این اشعار درد ها و مصیبت های آنان را به تصویر کشیده است . مردمش را به مهربانی با آنان و دستگیری از آن ها و کاستن درد ها و غمهایشان تشویق می کرد . قصائد زیر در باره ی موضوعات ذکر شده معروف است :
" الیتیم في العید " – " المطلّقة " – " أمّ الطفل في مشهد الحریق " – " المهجورة "
شاعر در این فن استادی کامل داشت چون خود تلخی زندگی را چشیده بود . و قصیده " الأرملة المرضعة " نمونه ای از اشعار اجتماعی وی می باشد که سرشار از احساس و عاطفه فراوان است . بر همگان روشن است که تنها کسی می تواند جلوه های بد بختی و بینوایی را ترسیم کند که هم ادیب باشد و خود تلخی فقر و ناداری را چشیده باشد وهم شاعر باشد و احساس لطیف و انسانی داشته باشد
از اثار بسیار معروف و جنجال بر انگیز رصافی کتاب شخصیت محمدی یا حل آن معمای مقدس است. الرصافی به دلیل نگرش روشنفکرانه در برابر تعصبات دینی ، به بي ديني و كفر متهم شد در حالي كه وي هيچگاه كافر نبوده است. او بر خرافات و باورهاي نادرست ديني مي تازد و جالب این است که وقتی درخواست ارتداد او را از عالم نامدار شیعه سید ابوالحسن اصفهانی نمودند او پس از خواندن اثار الرصافی گفت او وحدت وجودی است و مرتد نیست.الرصافي در اين كتاب كوشيده است كه با بهره گيري از قرآن كتاب مقدس مسلمانان و اسناد و مدارك معتبر اسلامي بدور از افسانه سرايي و دروغ پردازي ها، بنام حقيقت و تنها در راه حقيقت به بررسي درباره شخصيت محمد و دين اسلام بپردازد. وي بر اين باور است كه الله ، قرآن و اسلام هر سه در وجود محمد تبلور مي يابد و سرچشمه همه آنها شخص محمد است. و از اين رو ست كه او خود را شايسته اين مي داند كه نامش را با نام الله قرين كند تا مسلمانان روزانه پنج بار از او ياد كنند.الرصافي با چيرگي كه به زبان عرب و شناخت كافي كه به اسلام و مسلمانان دارد توانسته حقيقت را از ميان اسناد و مدارك معتبر اسلامي بيرون بكشد و با روشي استادانه ولي ساده و دلنشين خواننده را در راه روشنگري و آگاهي راهگشا باشد
برای مطالعه کتاب می توانید روی لینک زیر کلیک کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر